《أسماء بنت عُمیس گوید: در آخرین لحظات زندگی حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) حضور داشتم. آن بانوی بانوان عالَم غسل کرد، لباس‌هایش را عوض کرد و در گوشه منزل به راز و نیاز مشغول شد. پیش رفتم تا از نجوا‌های آن بزرگوار با حضرت حق آگاه باشم. فاطمه را دیدم که رو به قبله نشسته و دست‌ها را به سوی آسمان برده و با کمال خلوص زمزمه می‌کند: إلهی و سیّدی أسئلُکَ بِالّذینَ اصطَفَیتَهُم و بِبُکاءِ وَلَدَیَّ فی مُفارِقَتی اَن تَغفِرَ لِعُصاةِ شیعتی و شیعةِ ذُرّیَتی؛ خداوندا!
برای این که سختی راه پیموده‌شده، تلاش‌های امامان و ارتقای شیعیان را دریابیم، این حدیث را ملاحظه و با تعاریف شیعه مثلاً در زمان امام رضا (علیه‌السلام) مقایسه کنید: رسول الله (درود خدا بر او و اهلش) درباره آیات ۹۰ و ۹۱ سوره واقعه _و أمّا إن كانَ مِن أصحابِ اليَمين، فَسَلامٌ لَکَ مِن أصحابِ اليَمين_ به علی (علیه‌السلام) فرمود: 《آنان شیعیان تو هستند؛ که فرزندان تو از آن‌ها در سِلم و امان هستند از این که با آنان بجنگند آنان را بکشند .》 / 《همانا تو از آن‌ها در
درباره این سایت